“Als je goed getraind bent gaat de marathon vanzelf” zegt de verkoper van Starshoe met de stellige overtuiging van de ervaringsdeskundige. Intussen schuift hij de tas met jack en broek naar me toe. “Succes”, geeft hij me gratis mee. Ik heb me laten verleiden het allerduurste jack uit de collectie te kopen. Waterafstotend, toch ademend, een topstuk, een must have. Eerlijk is eerlijk, het staat me goed en zit prima. Mannen zijn tenslotte net zo ijdel als vrouwen, ze verstoppen het alleen achter de functionele eigenschappen van het product. Er gaan veel uren in dit avontuur zitten, zie ik er in ieder geval goed uit. Terwijl ik de winkel uitloop voelt het toch alsof ik de gloednieuwe carrosserie van een BMW Z4 heb gekocht voor een Opel Corsa die aan een APK toe is. Dat geloop doet toch al een aanslag op het huishoudbudget. Verantwoord eten, superfood erbij, extra fruit, alles vers. Een pak mergpijpjes van de Euroshopper was een stuk goedkoper. Wel lekkere recepten gevonden, check deze eens.
Diezelfde middag de lange duurloop. Het eerste uur gaat lekker, daarna treedt het verval geleidelijk in. Het laatste half uur wordt een marteling. Alles doet zeer. Het voelt alsof ik met Badr Hari heb gespard, die ook nog eens een slecht humeur had. Het schuift op. In januari was 2 km te ver, nu loop ik al een uur redelijk relaxed. Het helpt daarbij stil te staan. De vooruitgang te zien en te merken hoe het moeilijke moment later komt. De heerlijke rust in mijn hoofd te waarderen, waarmee het lopen de muizenissen van een drukke dag naar de achtergrond verplaatst. De laatste 200 meter krijg ik een enorme stortbui over me heen. Had ik nu toch maar dat nieuwe jack aangedaan. Doorweekt stap ik over de drempel waar Dire Straits me met Walk of Life verwelkomen. Levensloop in analogie met de marathon, er zijn slechtere vergelijkingen te trekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten