zondag 20 april 2014

Trek je eigen plan


Op de Kralingse Plaslaan kijk ik naast me. Achter de rij toeschouwers wandelt een jong stel met kinderwagen in dezelfde richting. Ik haal hen in. Een vriend zat tijdens de NY marathon zo stuk dat hij op het slot door wandelaars langs het parcours werd ingehaald. Zijn verhaal nam ik vandaag mee naar Rotterdam. Als een soort ijkpunt voor mijn conditie. Het gaat dus beter dan ik me voel en daar put ik hoop uit. Verheugd zie ik de bocht voor me op weg naar Blaak en Coolsingel. Het rondje plas zit erop. Het zwaarste stuk. Mijn hoofd beveelt wandelen, mijn lijf negeert het. Een tijd na de finish realiseer ik me hoe mooi dit evenement is. De steun van familie en vrienden met spandoeken, verfrissingen en aanmoedigingen. Al die mensen langs de weg die mijn naam roepen en gebruiken voor een rijmelarijtjes. Voor het eerst van mijn leven vond ik het zelfs leuk om Lee Towers te horen zingen. De euforie over het vlotte tempo in de eerste 15 km. Fantaserend van een supersnelle tijd overschatte ik toch mijn mogelijkheden. De tweede keer Erasmusbrug was een killer. Wildplassen zonder commentaar van omstanders of boete. De laatste 2 km iets versnellen om binnen de 5 uur aan te komen. En dat lukte ook nog!! Op mijn finishfoto's zie ik een gepijnigd gezicht. De blijdschap komt later pas, in stapjes, alsof die achter me aan wandelt en mij nog moest inhalen. 'Je trok je eigen plan en dat is heel belangrijk' , vertrouwt Kees de Trainer me een kleine week later toe. Hij heeft gelijk. Ik had mijn doel en aanpak, stelde die onderweg bij. Op basis van gevoel en metingen. Die helpen elkaar. Mijn zelfvertrouwen groeide door langere afstanden met snellere tijden terwijl mijn hartslag een lager tempo sloeg. Ik leerde over lopen en voeding. Ik leerde dat ik mezelf stimuleer en onder druk zet door er veel over te praten. En te schrijven. Dat bevordert de discipline om te trainen, ook als ik geen zin heb. Met een fantastische playlist (inmiddels ruim 700 liedjes) als trainingsmaatje. Het is gelukt met mijn eigen plan, waarin familie, vrienden en de loopgroep heel belangrijk waren. Bedankt voor al jullie support!

zaterdag 12 april 2014

Ik ben er klaar voor


Ik ben er klaar voor. Vandaag is het zover, mijn eerste marathon. Gisteren al een kijkje genomen in de stad bij de min-marathon en wat een heerlijke sfeer zeg. Alles ademt lopen, lopen en nog eens lopen.  Intussen zit ik me natuurlijk druk te maken over wat ik nog moet eten, wat ik meeneem, hoe de start zal gaan en meer van dat soort muizenissen. Van die kleine dingen die toch aan je zelfvertrouwen knagen, ook na al die kilometers training van de afgelopen maanden. Een van de leuke dingen in de voorbereiding vond ik te merken hoe zelfvertrouwen zich ontwikkelt. Bij mij dan tenminste. Iedere keer dat ik in de training een grens verlegde bouwde het verder op. Door op zaterdag in de loopgroep steeds beter aan te haken. Door opmerkingen van familie en vrienden dat het heel goed ging. Door zelf te ervaren dat het makkelijker gaat. En door tijd- en hartslagmeting waar koele cijfers een steeds gunstiger beeld schetsten. En dan is het er ineens. Dat gevoel van ‘ik kan deze afstand aan’. Gisteravond in de stemming gekomen met heerlijk maaltje pannenkoeken en salade bij goede vrienden. De avond afgesloten met een klassieker “Rocky”. Heerlijke film voor het ultieme overwinningsgevoel.  Nog een paar uur en dan klinkt het startschot. Ik ga nog maar een beetje nerveus ronddrentelen en mijn gezin vervelen met 10 keer dezelfde vraag. En tijdens het lopen vooral genieten van de sfeer, de mede-lopers en de ervaring. Ik ben er klaar voor.