Aanpassen

Mijn zoon en ik lopen samen de Erasmusbrug op. Mijn eerste training sinds de 1,5 week rust voor de scheenblessure. Een rustig tempo, rondje van zo'n 45 minuten. Gewoon weer even inkomen en wachten op de reactie in mijn schenen. Een flauw zonnetje verlicht de gebouwen aan de overkant. Er zijn meer lopers op de brug. Toch anders dan een rondje Rotte in je eentje. Het heeft iets gezelligs. Met elkaar zonder elkaar te kennen. Als een feestje vol onbekenden waar je toch een leuke avond beleeft. Ik zie de foto  van een eerdere Rotterdamse marathons voor me. De brug vol lopers. Het beeld stemt me vrolijk. Door de blessure ben ik over mijn trainingsmethode gaan denken. Er moet blijkbaar eerst iets mis gaan. Mijn zelfbedachte mix van krachtoefeningen en  duurlopen is te belastend. Tijd voor focus. Bokstraining hielp mij eerder dit jaar in een korte tijd van rsi klachten af. Die inspanning bleek een beter medicijn dan de rust die de fysio voorschreef. Dat blijft. Zonder duurloop geen marathon, dat blijft ook. Er is wel meer variatie nodig. Verschillende soorten ondergrond. Mijn vrouw tipt een loopgroep in de buurt. Met ervaren trainers. Ook tijd om aandacht aan de looptechniek te besteden dus. Beter worden. In een keer wordt het eenvoudig. Eén tot twee keer boksen en drie tot vier keer lopen in de week. Goed te plannen en beiden met hun eigen dynamiek. Leuk perspectief. De dag na de bokstraining voel ik mijn schenen voor het eerst een tijdje niet meer. Het zeurderige is er uit. Het lopen bouw ik weer op. Zondag stap ik in de auto op zoek naar zachte bospaden. Hoe dan ook, op 13 april loop ik in de menigte over die brug.