Rondjes

Ik lijk wel een verdwaalde verkeersregelaar, staand in de huiskamer met geel hesje (inclusief reflectiestrepen), lampje om de arm en oranje pet. Het is gelukkig aardedonker buiten, anders zien ze me nog. Het dorp waar ik woon is volledig door het duister omgeven. In iedere richting houdt de verlichting na een km of 2 gewoon op. Met de dit jaargetijde steeds vroeger invallende duisternis kwam ik daar al lopend achter. Ik zag geen hand voor ogen. Voelde de, uit de profielen van landbouwvoertuigen gevallen, modderkluiten onder mijn schoenen. Pakte tot groot ongenoegen van mijn voeten een diepe plas koud regenwater mee. Da's niks. Vanwege de groeiende trainingsafstand moet ik wel iets bedenken. Ik zwerf een aantal avonden als een verdwaalde Parijse bohemien die het beste ligplaatsje onder de brug zoekt door het dorp. De enige verlichte route is de weg naar Waddinxveen. Ik moet gelijk aan de sketch van Youp denken. Bovendien ligt Waddinxveen de andere kant op en ik was op weg naar Rotterdam. Maar goed, alles beter dan 8 rondjes door het dorp, dus over het zwarte fietspad naar Waddinxveen en terug dan maar. Vol goede moed, want ook dit is weer gelukt. Nog 5 maanden, en dan weet ik of het alle moeite waard is.