Ik maak een superontbijt, een nieuw recept uit ‘gezond leven doe je zo’. De auteurs propageren een goed ontbijt voor sporters. Een minder goed plan lijkt me hun voorstel om eens op een lege maag te trainen. Zonder ontbijt krijg ik mijn veters niet eens gestrikt. Er moet iets veranderen omdat ik tijdens de halve marathon van Linschoten na zestien kilometer stilviel. De brandstof was op, tenminste dat maak ik mezelf wijs en als je jezelf iets wijs maakt dan wordt het op een gegeven moment vanzelf waarheid. Steviger ontbijten is de eerste aanpassing. Terwijl de havermout pruttelt verspreidt de geur van kaneel zich door de keuken en dansen blauwe, gele en oranje vruchten vrolijk door de lekkernij. Ik heb deze dag met een maatje van de loopgroep afgesproken om naar atletiekvereniging PAC te gaan voor een twintig kilometer duurloop. We zijn het roerend eens dat de voorbereiding voor de marathon nu echt begint en meteen is het spannend. Gek is dat toch, je loopt voor je plezier, het is gewoon een training en toch sluipt de spanning erin. Een zekere mate van prestatiedrang doet zijn intrede. Terwijl de zon zich voorzichtig boven de Rotterdamse skyline toont, vertrekken we met zo’n vijfentwintig lopers richting Bergschenhoek. De eerste kilometers glijden al kletsend ongemerkt voorbij. Vrijwilligers trotseren de snijdende wind om onderweg thee, sportdrank en koek uit te delen. In de laatste vijf kilometer wordt het stil en merk ik waar zo’n voorbereidingsloop met tempomaker goed voor is. Als ik alleen loop zakt mijn snelheid dan af, nu blijf ik in een stabiel tempo bij de groep. Bij aankomst lopen mijn maatje en ik nog een extra rondje door het Kralingse Bos, aangezien ons schema drieëntwintig kilometer voorschrijft en het schema heerst. We houden hetzelfde tempo aan, een extraatje dat een enorme boost geeft aan mijn zelfvertrouwen. En dat ontbijt, dat hou ik erin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten